เตร็ดเตร่แถว East Side Gallery (Parents Duo Trip, June 2016)

จาก Dresden คุณพ่อพานั่งรถไฟไป Potsdam แต่ต้องมาเปลี่ยนขบวนที่ Berlin ด้วย ตามตารางเราควรจะถึง Berlin ประมาณห้าโมง แต่มีมือดีไปกดปุ่มหยุดฉุกเฉินที่ท้ายขบวน รถไฟจอดนิ่งสนิท เห็นเจ้าหน้าที่โทรไปแจ้งพนักงานขับรถ รอพักใหญ่ พนักงานขับรถเดินมาเช็ค แล้วเดินกลับไป อีกแค่สองสถานีก็จะถึง Berlin Hauptbahnhof อยู่แล้ว เจอแบบนี้เข้าไป ทำอะไรไม่ได้ กว่าจะถึงก็ไม่ทันขบวนที่ต้องนั่งไป Potsdam แล้ว ตอนจองออนไลน์มีหมายเหตุระบุไว้ชัดเจนว่าไม่คืนเงินและไม่สามารถเปลี่ยนเวลาได้ ลงจากรถไฟยืนมองหน้ากันสักพัก ไปถามที่ประชาสัมพันธ์ สรุปเจ้าหน้าที่บอกว่าจะนั่งขบวนไหนเวลาไหนก็ได้จนถึงเที่ยงคืนนั่นแหละ ง่าย ๆ แบบนี้เลย

ว่าแล้วคุณพ่อก็ชวนคุณแม่เอ้อละเหยกันแถวนี้ก่อน (น่าจะดีนะ) กว่าฟ้าจะมืดก็อีกนาน ตัดสินใจอยู่ Berlin จนถึงสองทุ่มเลยแล้วกัน ตอนนั้นใกล้จะหกโมงเย็นแล้ว ฟ้ายังสว่างอยู่เลย จัดแจงเอากระเป๋าไปฝากไว้ที่ล็อกเกอร์หยอดเหรียญ นึกกันอยู่สักพักว่าจะไปไหนดีที่ยังไม่เคยไปและไม่ไกลมาก (ที่ไม่ใช่ที่ช้อปปิ้ง) นึกไปนึกมามีแต่ที่ที่เคยไปกันแล้วทั้งนั้น สรุปสุดท้ายมาลงที่ East Side Gallery ถึงคุณพ่อจะเคยไปแล้ว แต่คุณแม่ยังไม่เคยไปแฮะ

น่าเสียดาย ตอนนี้มีรั้วกั้นระหว่างเรากับกำแพงแล้วนะ เพราะที่ผ่านมาคงมีพวกอยากทิ้งผลงานตัวเองไว้บนผลงานของคนอื่นบ้าง ทำให้ภาพบนกำแพงแลดูเลอะเทอะเละเทะจนต้องมีการจัดระเบียบกันใหม่แบบนี้ คุณแม่ชวนคุณพ่อเดินวนจากฝั่งกำแพงที่อยู่ด้านแม่น้ำ Spree ก่อน มีแต่พวก Graffiti ที่แลดูมั่ว ๆ ไม่สวยเลย ถือว่าเอาบรรยากาศสงบ ๆ ริมแม่น้ำแล้วกัน พอวนกลับมาฝั่งที่เป็นภาพวาดจริงจังก็หยุดดูหยุดอ่านอยู่เรื่อย ๆ เดินมาถึงภาพดัง The Mortal Kiss ระหว่างผู้นำโซเวียต Leonid Brezhnev กับประธานาธิบดีเยอรมันตะวันออก Erich Honecker นี่ไม่ได้มีแค่รั้วกั้นนะ ยังมีผ้าใบปิดไว้อีกที ยิ่งทำให้คนยิ่งมุง เขย่ง ชะเง้อ แทรกตัว แง้มผ้าใบ คือต้องการดูกันมากยิ่งขึ้นไปอีก รวมถึงคุณพ่อด้วย ทั้งเขย่ง ทั้งชูแขนยกกล้องอยู่นานกว่าจะได้มุมแคบ ๆ มา ส่วนภาพรถ Trabi (Tabant) ก็ได้เดินผ่านด้วยเหมือนกัน สรุปคือเดินวนครบรอบรวม 2.6 กิโลเมตรนั่นแหละ

ขากลับเดินมาที่สถานี Ostbahnhof เพื่อนั่งรถไฟกลับ Hauptbahnhof กินข้าวกันที่ร้านราชอาณาจักรไทย เอากระเป๋าที่ล็อกเกอร์แล้วขึ้นรถไฟไป Potsdam กว่าจะถึงโรงแรมก็มืดแล้ว เช็คอินเข้าห้องพัก โห ห้องพักเล็กมากห้ามเดินสวนกันเลยเชียว เปิดหน้าต่างตรงระเบียงออกไป คือห้องอาหารอยู่ด้านล่างเลย คืนนั้นนอนฟังเสียงเพื่อนร่วมงานคุณพ่อคุยกันดังมาจากห้องอาหารโซนกลางแจ้ง สลับกันไปกับเสียงหัวเราะ เพลินหรือไม่ ไม่รู้ รู้แต่เพลียมากจนหลับไป วันรุ่งขึ้นคุณแม่จะได้ฉายเดี่ยวใน Berlin แล้วนะคะ